Robert Verhagen is geboren te Sint-Niklaas op 7 juli 1924. Hij is dus nog geen 16 jaar wanneer op 10 mei 1940 de Duitse Wehrmacht België binnenvalt. Op 14 mei wordt in Sint-Niklaas door burgemeester Heyman de oproep van de regering - alle mannen tussen 16 en 35 jaar moeten zich naar Ieper begeven- verspreid. Hier begint zoals voor nog andere jonge Belgen een wonderlijke vlucht die in Groot-Brittannië eindigt.

De vlucht

     Op 16 mei 40 legt hij een deken, wat ondergoed en eten op de fiets en vertrekt samen met zijn beste vriend José De Greyte en 3 andere Sint-Niklazenaren (Willockx, Heirman en Reyns) naar Ieper waar zij in de late namiddag toekomen. Daar heerst grote verwarring en alle vluchtelingen worden direct naar Poperinge doorgestuurd. Maar de Fransen hebben de grens gesloten. ’s Anderdaags geraken ze op een goederentrein maar in 4 dagen legt die amper enkele kilometer af wegens beschietingen van Duitse Stuka’s. Op 21 mei bereiken ze - ondertussen uitgehongerd- toch Calais. Dan gaat het te voet verder over Boulogne-sur-mer naar Etaples (Le Touquet). Daar de Duitse omsingeling ondertussen bijna verwezenlijkt is moeten ze terug naar Calais. De Britten verbieden hen nu de stad te verlaten. Tijdens de bombardementen vluchten ze naar de haven en geraken –zonder te betalen – aan boord van het Noorse vrachtschip Leka dat propvol vluchtelingen zit. Bij het buitenvaren zien ze een ander vrachtschip met vluchtelingen kelderen door de Stuka’s. Robert en zijn makkers denken dat het schip hen naar Zuid-Frankrijk zal brengen maar na drie dagen heen en weer varen op het Kanaal (alweer zonder eten of drinken) belanden zij in de Engelse haven Southampton. Na een medisch onderzoek worden de vluchtelingen op een trein gezet naar Londen en na een driedaags verblijf in Wimbledon (niet om tennis te spelen!) wordt hij samen met de vier andere Sint-Niklazenaren opgevangen door een gastgezin (Miss Howe) in Chiswick (even buiten Londen).

“A job in London ”

       Begin augustus 1940 heeft Robert eindelijk een baan en gedurende anderhalf jaar werkt hij als barman in een pub de “Crown and anchor” in Chiswick. Als jongeling beleeft hij daar een mooie tijd, leert uiteraard al doende zeer snel goed Engels en ervaart ook de ellende van de Duitse bombardementen op Londen. Begin 1943 werkt hij nog enkele maanden in een bedrijf dat instrumenten maakt (oorlogsindustrie!) in Brentford (Middx). Maar de Belgische regering in Eaton Place (Londen) is hem niet vergeten en op 24 juli 1943 krijgt hij een oproepingsbevel om dienst te nemen bij de Belgische strijdkrachten in Groot-Brittannië.

originele foto van de “Crown and Anchor” anno 1940, waar Robert bijna twee jaar als barman werkte. Het raam linksboven is zijn kamer.	originele foto van Chiswick in 1940. Nu is deze gemeente opgeslorpt door Londen en enkele kilometer meer naar het westen ligt de luchthaven London Heathtrow.

“This is the Army, Mister Jones...”

Op 2 augustus vervoegen Robert en zijn vriend José de Belgische Krijgsmacht in Lemmington-Spa (Warwickshire). Hij krijgt stamnummer 4101 en wordt samen met zijn maat ingedeeld bij de zopas opgerichte genie compagnie (Engineers Company-Engr Coy) tweede sectie. De Engr Coy staat onder bevel van de man van het eerste uur: kapitein Smekens. Samen met de andere nieuwkomers krijgt Robert eerst een basisopleiding in Walton Hall. De genie opleiding volgt vanaf januari 1944 in oa Preston en Weymouth. Vooral bruggenbouw (o.a. Bailey Bridge) en ontmijning staan op het programma. (Tragische anekdote: de lesgever ontmijning adjudant Harboort is een van de eerste die zal sneuvelen in Normandie, juist door een mijnincident).

Op 5 augustus 1944 scheept hij met de Engr Coy in op het vrachtschip “Finley” om op 8 augustus ’s morgens met de ganse compagnie voet aan wal te zetten in Arromanches.

het originele oproepingsbevel

 

foto van Robert als jonge rekruut in augustus 1943	Normandië augustus 1944, brugslag

Veldtochten, reorganisatieperiode, Nederland en de bezetting van Duitsland

Robert heeft zijn plaats in de Engr Coy en vervult zijn taak bij de verschillende veldtochten van de brigade van 8 augustus tot 17 november 1944. Bij de reorganisatie van de brigade gaat hij met de Coy mee naar Duinbergen aan zee voor de vorming van het eerste Genie bataljon. Na de training van de nieuwkomers in België gaat het naar Nederland waar hij ook heel wat ontmijning te doen heeft.

Na de capitulatie van het Duitse leger op 8 mei 1945 neemt hij met de eenheid deel aan de bezetting van Duitsland.

foto van de vier werksecties van de Engr Coy. Zittend 4’de van links Robert Verhagen, rechts van hem José de Greyt.
sectie 2 draagt een Bailey bridge panel, 3de van links is Robert.

Demobilisatie

     Op 8 augustus 1945 wordt Robert samen met vele “anciens” die in Groot-Brittannië waren gestart gedemobiliseerd. Na vijf jaar en drie maanden afwezigheid keert hij als volwassene huiswaarts. Net zoals de andere vergeten mannen van de brigade ontvangt hij later de gekende medailles. Hij heeft ze altijd met fierheid gedragen.

En het leven gaat verder...

     Robert huwt een jaar later (augustus 1946), neemt in 1950 terug dienst in het Belgische leger en is tot aan zijn pensioen in 1984 gekazerneerd in Haasdonk (Sint-Niklaas). De vrienden van de brigade ontmoet hij bij de verschillende plechtigheden. Van midden jaren zeventig tot 2003 is hij een actieve voorzitter van de sectie Sint-Niklaas. Hij overlijdt op 23 december 2003.