Soldat Gérard BOUVIN
3e Bataljon - B Coy
Stamnummer : 14243 

Gérard Bouvin werd geboren in 1927.  Hij maakte deel uit van de Gewapende Weerstand gedurende een periode van 9 maanden,  Gérard bezit dan ook het attest en medaille van Gewapend Weerstander.  

Aan dit tijdperk van  “Weerstanders” of “Belgische Nationale Beweging”,  afgekort B.N.B kwam dan ook een einde.  Op 18 november 1944 moesten alle wapens ingeleverd worden.
Een dag later zijn we ons gaan aanmelden te Waremme om ingelijfd te worden als oorlogsvrijwilligers.
Op 29 december 1944 kregen we het bevel om ons aan te melden in Sint-Niklaas Waas.  De Brigade Piron verbleef op dat ogenblik in het Waasland voor een algemene reorganisatie om zijn getalsterkte aan manschappen aanzienlijk te versterken.  Zo werd ik toegewezen aan het 3e bataljon dat zijn hoofdkwartier had in Temse.  Ik kwam in de B-Coy terecht dat onder leiding stond van Commandant Courmont.  Wij kregen er gedurende een 6-tal weken onze opleiding,   gepaard met een strenge drill onderricht door Engelse onderofficieren.  De winter was bar koud,  zodat de Schelde dichtvroor.  Toen kwam er een bericht  vanwege Cdt. Courmont naar “Studenten” om een test af te leggen.  Samen met mijn vriend Eugène Laval en enkele andere werkte wij deze succesvol af.

Er kwam een bevel om ons naar St.Niklaas te begeven om deel te nemen aan een snelcursus brancardier,  het hoofdkwartier van het 1e bataljon bevond zich in kazerne Weyler.De cursus vond plaats in het gebouw links naast de ingang van de kazerne.

Kazerne Weyler – St.Niklaas

Enkele weken later,  einde maart 1945,   volgde een grote militaire parade op de grote markt van St.Niklaas.  De Brigade verliet het Waasland richting kamp van Beverlo.  In Neerpeltwerden Laval,  Saeys,  Carette en ikzelf ingelijfd als brancardiers bij de D-Coy van het 1e bataljon.  De compagnie stond onder bevel van Cdt. Jacobs.

Eind maart 1945 – Grote Markt St.Niklaas.

Per trein reisden wij naar Nijmegen.  Daar stonden camions klaar die ons naar de zuidkant van de rivier “De Waal” brachten om er  de Canadezen af te lossen.  Wij bevonden ons dan in bevrijd gebied.  Met ons vieren,  kregen we gedurende een 14-tal dagen bewakingsopdrachten tussen de grote baan en de rivier,  gewapend met Sten en mortier,  2 uur wacht,  2 uur stand-by en 2 uur rust.  Na enkele dagen begon de vermoeidheid door te wegen,  wij hadden overigens geen enkel contact meer met de plaatselijke bevolking.
Kolonel Piron wou en bekwam dat we eigenlijk deelnamen aan de strijd.  Wij begaven ons via Nijmegen,  Elst,  Valburg richting noord-kant van de rivier “De Waal”.
Wij kregen de opdracht de Canadezen af te lossen en hun stellingen over te nemen.  De Brigade nam verspreid over een front van een 10-tal kilometers de stellingen in,  tussen “De Waal” en de “Lek” om de strijd aan te gaan tegen de Duitsers en de Nederlandse SS-ers.

 Als brancardiers volgden wij steeds op een 70-tal meters gedurende een 2-tal weken een sectie van de C-Coy,  wij bevonden ons steeds in de vuurlinie,  met een interval van 3 dagen in de 1e lijn,  3 dagen in de 2e lijn en  bewaking patrouilles.  Ikzelf nam deel met een aanvalspeloton aan een verkenningsopdracht onder leiding van Lt. Denblyden en 1eSgt.  Eggerickx richting Duitse linies.  De aanval werd afgeslagen en we keerden veilig terug met kletsnatte kleren.  Als dank voor onze opdracht,  kregen we een slokje sterke drank om op onze positieven te komen.

Onze taak en opdracht als brancardiers bestond erin steeds paraat te staan en iedereen te begeleiden naar gekwetsten.  Dit was steeds een risicovolle onderneming,  onder meer brachten wij een gewonde Nederlander naar veiliger oorden.

Twee of drie doden en ¾ gekwetsten werden naar een verzamelpunt gebracht.  Wij droegen een zwaargekwetste Nederlander op onze brancard,  hij smeekte en riep om hulp van zijn moeder en “Onze Lieve Vrouw”.

Zo evacueerde wij Jefke Schoubben,  één van onze medemaats,  zijn voet en onderbeen werden afgerukt door ….mortiergeschut???  Ik heb tegenwoordig nog steeds veel kontakt met Jozef (Jefke),  hij is bedlegerig.

De periode na 7 mei 1945 wordt de vijand door de Brigade ontwapend,   zo ongeveer een 12276 man. Waar dit plaats vond???  Ik zou het graag te weten komen om er nog eens naar toe te gaan.  In het verleden hebben we,  Laval en ikzelf gans de streek afgezocht maar die weide gelegen in de nabijheid van een witte kapel hebben we niet teruggevonden.

Na de ontwapening begaven we ons richting Duitsland,  het werd een bezet gebied.   Ik werd gedemobiliseerd in Brugge op 23 december 1945.

Geschreven op 27 november 2014
Gérard Bouvin